Test: 2021 Harley-Davidson Pan America 1250 Special - Testmotor.nl (2024)

Na een lange aanloop, gebeurt het nu dan echt: Harley-Davidson lanceert in 2021 met de Pan America 1250 een allroad motorfiets. Nee, geen softe adventure of crossover, maar een echte motor voor all roads, die zich meteen komt melden in de categorie waar de BMW R1250GS al jaren heerst. Zoals ze zelf binnen het Amerikaanse cultmerk al zeggen: “dit verandert alles”, al bedoelen ze daar vooral zichzelf mee.

Waar iedereen eerst nog wat lacherig deed bij de eerste aankondiging in 2018, veranderde dat al meteen toen Harley begin 2021 de getallen presenteerde: 152pk, 128 Nm en 245 kilo voor € 18.995,-. Zeer ambitieuze cijfers, die alleen qua Newtonmeters onderdoen voor de onaantastbaar geachte GS, maar qua pk’s, gewicht en prijs echt beter scoren. OK, geen cardan maar een ketting, wat helpt qua gewicht, maar toch: lees de cijfers nog eens door en bedenk van hoe ver ze moesten komen en hoezeer het voor Harley daardoor erop of eronder wordt met deze PanAm.

Afwerking

In een Duitse basaltgroeve staan we, na ontelbaar veel prototypes, voor het eerst bij de definitieve productieversie. Qua afwerking heeft Harley duidelijk een flinke slag gemaakt, want de bouwkwaliteit in de Thaise fabriek is prima geweest: geen grove moeren en bouten meer in beeld, nog maar een paar losse snoertjes. Kleine dingen als een veel te lange bout op de uitlaatklem vallen gelijk op, wat genoeg zegt over de hoge kwaliteit van alle andere dingen. Ook al vanaf stilstand duidelijk: de “pistoolgreep” bediening van de hoogtevertelling voor de ruit werkt ronduit slecht, al blijkt de ruit later weer ruim voldoende qua windbescherming. Overall is de afwerking op een hoog niveau, er is duidelijk een forse kwaliteitsslag gemaakt bij de “Rewire” van de Harley-organisatie.

Pan America 1250 Special

We rijden met Special-versies die, naast semi-actieve Show-vering, ook valbeugels rondom, middenbok, slim omdraaibaar rempedaal, skid-plate, handkappen, bochtenverlichting en handvatverwarming hebben, plus de toch nog weer optionele spaakwielen en adaptieve ARH zithoogte. Inderdaad, de standaardversie is dus nogal kaal, maar dat heeft kopers van zowel Harley-Davidson als BMW nooit eerder in de weg gezeten. Opvallend: de Amerikanen zijn niet in de valkuil van een ‘snavel’ getrapt maar kozen voor een ander opvallende blikvanger vooraan; de gigantische koplamp. Over het uiterlijk kunnen we verder kort zijn: de Pan America 1250 ziet eruit als een echte Harley-Davidson allroad. Als het uiterlijk niet je smaak is: bedenk dan dat de eerste 30 jaar bijna iedereen de GS weliswaar wel functioneel stoer, maar vooral niet heel mooi vond.

Touchscreen

Voor niet-Harley-rijders zijn de muziekspelerknoppen op de rechterstuurhelft wat overdreven promiment aanwezig en de bediening van het prachtige 6,8 inch TFT-dashboard net wat te ingewikkeld, maar met een beetje studeren en gebruik van het touchscreen (!) komen we er toch redelijk uit qua persoonlijke keuzes voor traction control, bochten-ABS en elektronische vering. Er zijn daar nog wel wat slagen te maken qua intuïtieve bediening, maar qua inhoud en uiterlijk klopt het allemaal prima. Meestal rijden we in de Sport-stand, maar ook met een zelf ingestelde riding-mode en in de middag in de Custom Off Road Plus mode. Inderdaad, er is veel keuze en dus veel te doen, waarbij de app (inclusief navigatie op het dashboard) mogelijk kan gaan helpen, maar die was door ons niet te gebruiken. Nog een leermomentje dan: grootlicht en de aan/uit knop die je per ongeluk met je mouw om kan zetten, zijn niet superhandig.

Revolution Max 1250 motorblok

Al bij het starten zie en voel je direct dat het 1252 cc Revolution Max 1250 motorblok, een watergekoelde 60-graden V-twin, helemaal niks meer met welke Harley dan ook te maken heeft. Geen potatoes, geen pokpokpok, maar een rustige, erg stille motorloop die eerder aan een V-Strom dan aan een V-Rod doet denken. Starten in de eerste versnelling gaat soms wat onzeker, dat is nog een punt van aandacht. Maar, starten in Neutraal en dan de eerste versnelling inschakelen gaat soepel, zonder de Harley-KLOENK, waarna de koppeling zich makkelijk laat doseren en de injectie keurig oppakt.

Injectie bij deellast

Het Revolution Max 1250 loopt supersoepel en voorspelbaar vanaf het laagste toerental tot de toerenbegrenzer. Heel laag in toeren geen injectie-hikje of bokkige V-twin, wát een ongelooflijk handelbaar motorblok is dit! Daarbij wordt het koppel enorm geleidelijk over de toeren verdeeld, wat vooral tussen de 2000 en 9000 toeren heel krachtig maar gelijkmatig gaat. Enige echt minder punt in de injectie is oppakken op deellast: in een bocht even een beetje gas terugnemen en dan weer oppakken gaat nog wat te abrupt, zeker in de lagere toeren. Maar verder: dat je ooit zó met een Harley zo kwiek de Duitse heuvels door zou kunnen knallen, is echt ongelooflijk.

Reise enduro

Door het lineaire koppel mis je dan misschien wel de “kick” van een GS of een KTM 1290, maar de vermogensafgifte is indrukwekkend en meer dan voldoende, waarbij we voor het eerst in de geschiedenis niet meer “voor een Harley” erbij hoeven te zeggen. De Amerikaanse fabrikant gaf voor het eerst een topvermogen af, normaal was dat alleen maar koppel want PK’s waren onbelangrijk. Niet meer. Het lijkt soms of die 152 PK wat ruim gemeten lijkt, maar als we op hoge snelheid over de bochtige Duitse wegen van het Westerwald vliegen, zien we de PanAm qua power makkelijk meekomen in een groepje met reise-enduro’s van andere merken. Dit motorblok is echt een enorme sprong voorwaarts, waarmee het gelijk heel ver weg van de huidige Milwaukee Eight motoren van de grote HD-cruisers komt te staan.

Sturen

Op het vlak van sturen is de Pan nog niet helemaal waar de concurrentie wel is, maar dan hebben we het wel over een erg kleine achterstand. De stuurdemper van de Special lijkt meer te hinderen dan te helpen en in de ochtend zijn de Metzeler Scorcher banden even wennen aan de voorzijde, waardoor je wat duidelijker moet zijn qua insturen. Maar, eenmaal gewend en opgewarmd doet de motorfiets steeds meer exact wat je ervan wil, met vooral op strakke lijnen en lange bochten veel stabiliteit, ook als het gas er serieus hard opgaat. In de fictieve groepsreis van Adventures hoef je zeker niet te lossen, alleen moet je er soms iets harder voor werken in de korte snelle bochten, wat dan weer terugbetaald wordt in de langere doorlopers. Nog iets: qua stuuruitslag klopt het ook, deze Harley draait strakke rondjes om een stilstaande Ultra Glide.

Adaptive Ride Height

Qua zithouding klopt de Pan America, al zullen sommigen het stuur nèt iets dichterbij willen hebben. Daarbij is het zadel zeker niet laag. Harley komt met een innovatief ARH-rijhoogtesysteem, maar eerlijk gezegd is het idee daarvan briljant, maar behoeft de uitwerking nog wat aandacht voor je er als echt kleine motorrijder mee op pad zou willen gaan. De motor zakt duidelijk in als je stil gaat staan, en soms ook als je het contact aanzet, maar het (optionele) systeem geeft te weinig aan wat het doet en biedt daarbij ook niet genoeg mogelijkheden om zelf keuzes te maken. Qua vering is de Special dan wel weer prima in orde, de Japanse Showa-elementen combineren ook prima met de Italiaanse Brembo remmen, al zou de voorkant soms iets minder mogen duiken. Inderdaad, dat is een standaard discussiepunt op alle allroads en ook hier doet de Pan Am gewoon mee met de rest.

Autobahn

Op de Duitse Autobahn is de Pan Am ook al zo volwassen. Heel snel schakelend door de prima versnellingsbak gaat erg goed, zelfs met wat lompe offroadlaarzen, we missen alleen een quickshifter als optie. Dan aangekomen op een top van 225 km/u is de PanAm erg stabiel voor een motor met zo’n massieve kuip. We kunnen de topsnelheid lange tijd aanhouden, ook in lange bochten, waarbij soms een heel kleine beetje beweging te voelen is, maar er zijn zat andere reismotoren die dat veel slechter doen. Met de optionele koffers of niet al te fraaie softluggage wordt alles anders, maar de Pan America is op de snelweg nu al strakker dan de Pan European.

Offroad

In de middag duiken we ook nog de offroadsecties in op Harleys met Michelin Anakee Wild offroadbanden. Helaas doen we geen lange stukken gravelweg, maar beperken we ons tot een soort trialsessie met pittige oefeningen. Daar bewijst de Harley wel alles goed aan te kunnen en zeker ook offroad mee te kunnen met de groep. Van springen tot glijden en van afdalen tot klimmen; het kan allemaal echt met de grote machine en ook daar mag de PanAm zich melden als serieuze speler in het reisenduro-segment. De eerste wereldreizigers op Harley’s Pan America zullen zich vast snel melden, waarbij ze zeker heel ver gaan komen.

Conclusie

Met de 2021 Harley-Davidson Pan America 1250 is het Amerikaanse bedrijf als het ware in een tele-tijdmachine beland. In één klap hebben ze de nieuwe allroad bizar dicht bij de heersende orde gekregen, waarbij ze rücksichtslos afscheid namen van veel heilige Harley-huisjes. Op de ruitverstelling en injectie bij deellast na zijn er geen grote minpunten, terwijl de motorfiets op bijna alle andere vlakken opvallend goed scoort, met het nieuwe motorblok als belangrijkste pluspunt. Resultaat is een zeer goede allroadmotorfiets, waarmee je zo meekan in een groepje reisenduro’s, zonder ooit te moeten lossen. De Pan America maakt zo een meer dan indrukwekkende entree in een markt waar de lat enorm hoog ligt.

Tekst: Iwan van der Valk. Foto & video: Alessio Barbanti, Francesc Montero, Erox Filmerforce, Luca Piffaretti. Video edit: Reno @ VanDijkmedia

Technische gegevens 2021 Harley Davidson Pan America 1250 / *1250 Special